تحلیل ظرفیت باربری پی های سطحی متداخل مستقر بر خاک ماسه ای مسلح با ژئوسینتتیک ها

ظرفیت باربری پی ها از جمله مباحثی است که پیوسته مورد توجه کارشناسان ژئوتکنیک بوده است. با اعمال نیروهای بزرگ بر پی های سطحی که به فاصل? کم نسبت به هم بنا شده اند، پدید? تداخل در رفتار پی ها رخ داده و مهمترین تأثیر این پدیده تغییر در ظرفیت باربری پی می باشد. به منظور جلوگیری از گسیختگی خاک، بهسازی خاک ها یکی از روش های مناسب جهت تثبیت خاک می باشد. تسلیح خاک با مسلح کننده های پلیمری نظیر ژئوگرید و ژئوتکستایل از روش های نوینی است که در پروژه های مختلف به کار گرفته می شود. در این پایان نامه ظرفیت باربری پی های سطحی نواری متداخل مستقر بر خاک های ماسه ای غیر مسلح و همچنین مسلح با ژئوگرید، هم به روش عددی اجزای محدود و هم به روش آزمایشگاهی بررسی گردید. رفتار پی ها در شرایط کرنش صفحه ای بررسی شده و رفتار خاک با معیار خرابی موهر-کولمب مدل شده است. در عملیات آزمایشگاهی ابعاد نمونه برابر 5/0×5/0×9/0 متر و عرض پی برابر 8/5 سانتی متر بوده است. بار توسط یک جک هیدرولیکی وارد و به وسیل? یک حلق? بار اندازه گیری شده است. مقادیری بهینه برای مکان هندسی مسلح کننده ها جهت حصول ظرفیت باربری ماکزیمم با توجه به فاصل? بین پی ها به دست آمده و اثر خصوصیات مقاومتی ژئوگرید وخاک ماسه ای، و همچنین عرض و عمق مدفون پی بر ظرفیت باربری پی های نواری متداخل بررسی و نتایج به شکل مقادیر بدون بعد به صورت نسبت ظرفیت باربری نهایی ارائه شده است. چارت های طراحی به منظور طراحی اقتصادی اینگونه پی ها ارائه و همچنین جهت انعکاس اثر تداخل در رابط? عمومی ظرفیت باربری، مدلی ارائه گردیده است. صحت عملکرد این مدل در مقایسه با نتایج آزمایشگاهی و نیز روابط تئوریک اثبات شده که نشان از دقت قابل قبول آن دارد. بر اساس مدل سازی المان محدودگوه های گسیختگی و مکانیسم خرابی پی های سطحی نواری متداخل مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که تسلیح خاک موجب افزایش ظرفیت باربری شالوده های سطحی متداخل خواهد شد.